الهام ملک زاده - دانشجوی سابق دکتری گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
جعفر مجیدی - استاد گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
ناصر علی اصغرزاد - استاد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
جلال عبدالعلی زاده - استادیار مرکز تحقیقات کاربردی دارویی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز

گلومالین به عنوان گلیکوپروتیین شناخته شده در قارچ های میکوریزی شاخه گلومرومایکوتا و راسته گلومرال با دو روش بردفورد و آنتی بادی مونوکلونال اندازه گیری می شود. با این پیش فرض که تنش ناشی از فلز سمی منجر به افزایش بیان و تولید گلومالین به عنوان پروتیین شوک حرارتی می گردد، پژوهشی جهت مطالعه و مقایسه مقدار گلومالین تولیدی در شرایط کشت گلدانی در همزیستی قارچ رایزوفاگوس ایرگولاریز با گیاه شبدر سفید Trifolium repens L و کشت درون شیشه ای در همزیستی ریشه های تراریخت هویج Daucus carota L با همان قارچ تحت تنش سرب طراحی گردید. در کشت درون شیشه ای با افزایش غلظت سرب 0، 0/1، 0/1، 1 میلی مولار PB(+2) مجموع درصد فراوانی هیف و اسپور کاهش یافت درحالی که پروتیین واکنش پذیر بردفورد و پروتیین واکنش پذیر با آنتیبادی در بخش هیفی افزایش یافت. در کشت گلدانی با افزایش غلظت سرب 0، 150، 300 ، 450 میکرومولار PB(+2) درصد طول ریشه کلنی شده نسبت به شاهد افزایش نشان داد. به طور کلی با افزایش غلظت سرب، پروتیین واکنش پذیر بردفورد و پروتیین واکنش پذیر با آنتی بادی در بخش هیفی و ریشه ای کشت گلدانی افزایش یافت. آنتی بادی مونوکلونال واکنش متقاطع ناچیزی با پروتیین های ریشه های غیرمیکوریزی نشان داد. بنابراین تولید گلومالین از طریق ممانعت از تغییر شکل پروتیین های مهم و حیاتی گیاه به عنوان پروتیین شوک حرارتی، ساز و کار حفاظتی قارچ های میکوریز آربوسکولار در همزیستی با گیاه برای کاهش تنش ناشی از سرب می باشد.

الایزا، بردفورد، قارچ میکوریز آربوسکولار، گلومالین