مسعود نادری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه صنعتیاصفهان
محمد شایان نژاد - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه صنعتیاصفهان
سجاد حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه صنعتیاصفهان
بیژن حقیقتی - مربی، آبیاری و زهکشی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استانچهارمحال و بختیاری

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف آب آبیاری بر خصوصیات کمی و کیفی سیب زمینی (رقم بورن) و تعیین عمق آب مصرفی بهینه در شهرکرد انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 7 تیمار سطوح مختلف آب آبیاری در 3 تکرار انجام شد. سطوح مختلف آب آبیاری عبارت بودند از: 40، 55، 70، 85، 100، 115 و 130 درصد کمبود رطوبت خاک از حد EC، نتایج نشان داد، سطوح مختلف آب آبیاری بر میزان عملکرد تاثیر معنی داری دارد به طوری که با افزایش آب آبیاری مقدار عملکرد نیز افزایش یافت. کمترین و بیشترین عملکرد به ترتیب مربوط به سطوح آبیاری 40 و 130 درصد آبیاری کامل با مقادیر به ترتیب 13/2 و 45/2 تن در هکتار بود. سطوح مختلف آب آبیاری تاثیر معنی داری روی درصد نشاسته درصد قند محلول، درصد ماده خشک، کارایی مصرف آب آبیاری و وزن غده های بازارپسند در یک بوته دارد، به طوری که با افزایش آن درصد قند محلول و وزن غده های بازارپسند افزایش و میزان نشاسته و درصد ماده خشک کاهش می یابد. همچنین سطوح مختلف آب آبیاری ، تاثیر معنی داری روی درصد ازت و وزن غده های بذری در یک بوته نداشت. بیشترین در آمد به ازای عمق آب مصرفی 821 میلی متر ( 126 درصد آبیاری کامل) به دست آمد. در اثر کم آبیاری و استفاده از عمق بهینه ی، 533 میلی متر آب ( 82 درصد آبیاری کامل) می توان به حداکثر سود خالص نایل شد و با اعمال کم آبیاری می توان سطح زیر کشت را 22 درصد افزایش داد

بهینه سازی، تابع تولید، تابع سود، کارایی مصرف آب آبیاری