فریبرز اصل مرز - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی

هدف این مقاله، بررسی و شناخت کارکردهای ذهن و مغز و جستجوی روشهای رشد و تقویت ذهن و استفاده بهینه ازقوای فکری انسان تحت عنوان آموزش و پرورش شناختی میباشد. بنابراین آموزش و پرورش باید از همان دوران نوزادی برای کودکان برنامه داشته باشد، زیرا اگر شبکه پیوندهای عصبی مغز کودک به صورت مطلوب تنظیم و تثبیت گردد، دربزرگسالی از ذهن و مغز تواناتری برخوردار خواهند بود. لذا روش پژوهش حاضر، از نوع کاربردی توصیفی بوده و براساس این نگرش که چرخه آموزش و پرورش بر پایه یک حرکت سنتی عمدتا حول محور آموزششناختی میچرخد، پرورش ابعادشناختی، عاطفی- اجتماعی نادیده انگاشته شده یا کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از اینرو نقش ذهن و تفکر در تبیین عوامل روحی و روانی، عاطفی و اجتماعی قابل تامل به نظر میرسد. در نهایت با طرح این پرسش اصلی آیا اگر دانشآموزانبا راهنمایی معلمان و مربیان خویش، با به کارگیری ذهن به صلاحیت شناختی دست یابند، میتوان آیندهای روشن را برای کودکان و نوجوانان به ویژه در ابعاد فکری، عاطفی اجتماعی نوید داد و براین اساس گامی نو در راستای ایجاد انگیزه و اندیشیدن در مقام کارگزاران فکور و پژوهشگران حوزه عمل، زمینه کاربست آنها را فراهم آورد

آموزش و پرورش شناختی، مغز و هوش هیجانی، مهارتهای عقلانی، عاطفی، اجتماعی