مهدیه رضاقلی زاده - استادیار گروه اقتصاد دانشگاه مازندران

با توجه به اینکه همزمان با تکامل مباحث مرتبط به رابطه بین گردشگری و رشد اقتصادی،توجهات از رشد اقتصادی به دیگر جنبههای رفاه اقتصادی معطوف شده است، در تحقیق حاضر تلاش گردیده تا با استفاده از نظریات اقتصادی و طراحی یک مدل اقتصادسنجی، فرآیند علت ومعلولی که ارتباطدهنده گردشگری، رشد اقتصادی و فقر و نابرابری در ایران میباشد، موردبررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. به عبارت دیگر این مطالعه با وارد نمودن گردشگری به مثلث فقر، رشد و نابرابری به دنبال پاسخ به این سوال میباشد که توسعه گردشگری چه تاثیری بر رشداقتصادی و نابرابری داشته و نیز از این طریق چگونه فقر را تحت تاثیر قرار میدهد بدین منظوربا بهکارگیری روش گشتاورهای تعمیمیافته GMM 1 و با استفاده از آزمون تیوریهای موجود دراین زمینه، رابطه موجود بین متغیرهای فوق در ایران طی دوره زمانی 1350 تا 1391 مورد آزمون کمی قرار گرفته است. نتایج تجربی به دست آمده حاکی از این است که گردشگری چشماندازهای رشد اقتصادی در ایران را بهبود میبخشد و موجب افزایشGDPسرانه میشود.همچنین رابطهU معکوس کوزنتس در ایران تایید گردید و بر اساس نتایج به دست آمده میتوانگفت که توسعه گردشگری در ایران باعث کاهش نابرابری میشود. از سوی دیگر بررسی تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم گردشگری بر فقر نشان میدهد که توسعه گردشگری در ایران میتواند باعث کاهش فقر شود

گردشگری، فقر و نابرابری، رشد اقتصادی، روش گشتاورهای تعمیمیافتهGMM