نسرین موسویان - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده حقوق .، دانشگاه آزاد بروجن
بهروز اسدی - استادیار، دانشکده حقوق .، دانشگاه آزاد شهرکرد

لقاح مصنوعى عبارتست از آبستن شدن زن بوسیله آلات پزشکى و تلقیح مصنوعى عبارت است ازآبستن کردن زن بوسیله تزریق اسپرماتوزویید مرد به رحم زن به کمک وسایل پزشکى و آلات مصنوعى بدون انجام عمل مقاربت و نزدیکى. مساله تلقیح مصنوعى انسان که موضوع بررسى و تحقیق ما در ایننوشتار قرار گرفته است، یکى از پدیده هاى نوینى است که با شکوفایى دانش پزشکى پا به عرصه هستى نهاده و بالتبع منشا ایجاد مسایل مختلف حقوقى شده است و بدلیل آنکه این موضوع یکى از موضوعات نوین مى باشد، ما تصمیم به بررسی حقوقی تلقیح مصنوعی گرفتیم. طفل متولد از تلقیح مصنوعی زن بااسپرم شوهر به زوجین ملحق می شود و این طفل از هر جهت حاصل از نزدیکی طبیعی فرقی ندارد. پس طفل حاصل از تلقیح مصنوعی زن با اسپرم شوهر، نسب مشروع دارد و به زوجین ملحق می شود و اینکه شوهر تلقیح را انجام دهد یا شخص ثالث تاثیری در نسب مشروع طفل ندارد. دو فرض برای نسب طفل حاصل از لقاح مصنوعى بوسیله اسپرم مرد اجنبى و جود دارد که باید از یکدیگر تفکیک نمود.

لقاح مصنوعى، نسب، طفل