حقوق شهروندی در ایران ومقایسه ان با سایر کشورها

واژه ی شهروند معمولا همراه با واژه ی دولت مطرح گردید. و ظهور آن را می توان مصادف با پیدایش نخستین دولت های ملی دانست . درهرجامعه ای به ضرورت حکومتی وجود دارد . در هر حکومت دو گروه عمده را می توان تشخیص داد .گروه حاکم، که در حکم فرماندهانجامعه هستند .و در مقابل سایر افراد جامعه که محکوم به تبعیت از گروه نخست هستند )فرمانبران(. که البته هر کدام از دو گروه فوق در جوامعودوره های مختلف عناوین مختلفی به خود می گیرند. هر کدام از این عناوین حقوق و وظایف خاصی را ایجاب می کند. در صورتی که حاکمعناوینی چون سلطان ،ارباب ، خاقان و امپراطور داشته باشد،فرمانبران خود را رعیت می دانند که باید بی چون و چرا از دستورات حاکم تبعیت کنند . در این حالت معمولا حاکمان خود را ازگوهر و نژاد برتر دانسته خود را ملزم به پاسخگویی به رعیت نمی دانند. در حالیکه دولت قدرتخود را ناشی از ملت دانسته و در مقابل ملت مسیولیت دارد. شهروند نیز برخلاف رعیت از حقوق و تکالیف متقابل در ارتباط با دولت برخوردار است .ازجمله حقوق او می توان: آزادی عقیده ، آزادی بیان ، تساوی در مقابل قانون ، مصون بودن جان ، مال ، مسکن و شغل از تعرض ، تشکیل اجتماعات ، انتخاب شغل دلخواه ،تامین اجتماعی ، آموزش و پرورش رایگان، حق دادخواهی ، حق تابعیت،حق اقامت را نام برد.

Keywords:

شهروند , رعیت , حقوق شهروندی , حقوق مدنی , حقوق سیاسی , حقوق اجتماعی