امین نریمانی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی پردیس علامه امینی تبریز
مهدیه عباسی - دانشجوی کارشناسی ادبیات پردیس بنت الهدی صدر اردبیل

هدف از این پژوهش تعیین برخی مشکلات رفتاری در کودکانی که توسط والدین تنبیه بدنی می شوند و مقایسه آنها با کودکانی که توسط والدین تنبیه بدنی نمی شوند، می باشد. پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که روی - 60 کودک 12 - 7 ساله مشغول به تحصیل در مدارس ابتدایی چاراویماق در سال تحصیلی 94 - 93 انجام شد. نمونه ها در دو گروه 30 نفری مورد )توسط والدین تنبیهبدنی می شدند( و شاهد )توسط والدین تنبیه بدنی نمی شدند( به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل 3 قسمت بود. بخش اول مشخصات فردی، بخش دوم سوالاتی در مورد تنبیه بدنی کودکان و بخش سوم شامل 20سوال در ارتباط با مشکلات رفتاری پرخاشگری عملی، پرخاشگری کلامی، گوشه گیری و همکاری کودک در مدرسه بود. روش جمع آوری اطلاعات مصاحبه با کودک و معلم و مطالعه پرونده کودک درمدرسه بود. نتایج نشان داد نحوه تنبیه در 6 / 92 % سیلی زدن بهصورت کودک بود. بین دو گروه از نظر تحصیلات مادر و شغل او در ارتباط با پرخاشگری کلامی و عملی و گوشه گیری و عدم همکاری، تفاوت آماری معنی داری بدست آمد.بحث و نتایج نشان داد مادران خانه دار و دارای سطح تحصیلات پایین تر بیشتر از تنبیه بدنیاستفاده می کنند و مشکلات رفتاری مثل پرخاشگری عملی و کلامی، گوشه گیری و عدم همکاری در کودکانی که توسط والدین تنبیه می شدند نسبت به آنها که تنبیه نمی شدند به طور معنی داری بیشتر بود. آموزش اثرات بد تنبیه بدنی بر جسم و روح کودک به والدینو نیز آموزش روشهای تربیتی مثبت به آنها می تواند در کاهش استفاده از تنبیه بدنی به عنوان یک روش تربیتی موثر باشد. پرستاران کودک و بهداشت جامعه در صورت داشتن مهارت و اطلاعات لازم می توانند در این زمینه نقش بسیار موثری ایفا کنند

مشکلات رفتاری، تنبیه بدنی، خانواده ،پرستاران