روا بط خارجی ایران وعبرستان طی سال های 1384 تا 1392 با تا کید بر بحران بحرین

اگر بخواهیم به طور کلی به بحث سیاست خارجی بپردازیم سه عامل مهم ژیوپلتیک ،اکونومیک واستراتژیک در تشدید یا تضعیف روابط خارجی دو یا چند کشور موثر هستند وجود این سه عامل می تواند به سود یا زیان یک کشورواقع گردد از نگاه ژیوپلتیکی روابط ایران وعربستان وابسته به استراتژیک آنها بوده از این منظر نیزمرز بندی های ایدیولوژیک را نبایدنادیده گرفت از آنجا که می توان دو کشورایران وعربستان را از قدرت های برتر منطقه دانست به طوری که هریک برخی از کشورهای همسایه وهم فکر خود را در منطقه هدایت وحمایت می کنند. واین حمایت ها گاه معنوی وگاه مادی بودهاست.به طوری که حمایت های ایدیولوژیک عربستان از سنت وکشورهای قطر،یمن ،بحرین وامارات بوده است وایران سوریه ،لبنان عراق وجنبش حماس و محور مقاومت فلسطین را حمایت کرده است عربستان خود را خواستگاه اسلام می داند وایران نیز خود را راهبر اسلام شیعی می داند . همانطور که گفته شد بحرین جزیره بسیار کوچکی در خلیج فارس است که وسعتی کمتر از 700 کیلومتر مربع و فضایی بسیار کوچکتر از مساحت شهر تهران دارد اما اهمیت ژیوپلیتیکی آن بسیار مهم است. عربستان هم بحرین راهمواره جزء منطقه امنیت ملی خود تلقی کرده و معتقد است که هر نوع تغییر در ساختار حکومتی این امیر نشین بر ساختار پادشاهی در عربستان تاثیر تعیین کننده خواهد گذاشت و بنابراین با شدت و قدرت هرچه تمامتر از آل خلیفه حمایت میکند.نتیجه بحران جاری در این کشور و شرایط حکومت آل خلیفه برای سایر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارسبه خصوص عربستان سعودی به عنوان بازیگر محوری شورای همکاری، پیامدهای حیاتی دارد..