مریم رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشدالهیات و معارف اسلامی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
علی جانی پور - استادیار و عضو هییت علمی، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحدیاسوج

هدف از این تحقیق بررسی قاعده تقصیر و مسولیت پزشک به صرف شکست پزشک در حقوق موضوعه ایران می باشد.مسوولیت پزشک در برابر بیمار، هر چند از موضوع های قدیم طرح شده در حقوق اسلامی است، اما پیشرفت های علوم پزشکی و گشودن باب های جدید در رابطه پزشک و بیمار و تنظیم این رابطه توسط دولت با وضع قواعد آمره، معالجه بیمار توسط پزشک را ازیک رابطه فردی قدیم ناخته شده در فقه خارج ساخته است. پیشرفت تکنولوژی علوم پزشکی اقتضا می کند، ساز و کار مناسبی در نظر گرفته شود که بر اثر آن امنیت جانی و سلامتی بیماران تامین گردد و پزشک خطاکار مسوول باشد و باعث محرومیت جامعه ازخدمات پزشکان نیز نگردد. قاضی در صورتی مسیول جبران خسارت وارده است که تقصیر وی در صدور حکم مبنی بر اشتباه احراز شود و رسیدگی به این امر در صلاحیت دادسرا و دادگاه انتظامی قضات می باشد تا در صورت تایید تخلف و محکومیت قاضی از اینجهت زیان دیده بتواند به استناد حکم مزبور وفق مقررات قانونی و اقامه دعوی حقوقی در دادگاه صلاحیت دار، خسارت خود را مطالبه نماید. در اثر تقصیر یا اشتباه قاضی در موضوع یا تطبیق حکم بر مورد خاص، ضرر و زیان مادی یا معنوی متوجه کسیگردد، در مورد ضرر مادی در صورت تقصیر، مقصر طبق موازین اسلامی ضامن است و در غیر اینصورت خسارت به وسیله دولت جبران می شود. در موارد ضرر معنوی چنانچه تقصیر یا اشتباه قاضی موجب هتک حیثیت از کسی گردد باید برای اعاده حیثیت اواقدام شود. در حقوق اسلام و به تبع آن در حقوق مدون ایران قضات در صورت تقصیر یا بی مبالاتی غیر متعارف مسوولیت مدنی خواهند داشت.

تقصیر سنگین، مسوولیت پزشک، قاعده تقصیر