رابطه بین تعلقات قومی و امنیت اجتماعی در جامعه ی مدرن

همواره تلاش سیاست گذاران در هر سطحی از توسعه یافتگی جوامع، نزدیک تر کردن احساس امنیت شهروندان به امنیت واقعی جامعه است. رویکرد منفعل امنیت اجتماعی، جبران کاهش احساس امنیت و رویکرد فعال نزدیک تر کردن احساس به واقعیت است؛ حال آن که ایده ی امنیت فرافعال به دنبال تولید امنیت واقعی و به طور خودکار ارتقای احساس امنیت است. در این مطالعه، ضمن پیمایش جوانان کرمانشاهی از طریق ابزار پرسشنامه و انجام آزمونهای آماری متناسب ، به مرور ادبیات نظری مربوط با تعلقات قومی، نوگرایی و امنیت اجتماعی پرداخته شده است. یافته ها حاکی از وجود یکرابطه ی معکوس بین تعلقات قومی افراد و ابعاد مختلف نوگرایی آن ها است؛ و این در حالی است که چارچوب نظری تحقیق یک رابطه ی مستقیم تنگاتنگ بین نوگرایی و امنیت اجتماعی را تاکید می کند. یعنی به جای آن که فرد منحصرا به قومیت خود وابسته باشد، ابعاد مختلف نوگرایی مانند احترام بهحقوق زنان، جهت گیر یهای شهروندی، مشارکت اجتماعی، جهت گیر یهای جهانی، استفاده های مدرن از رسانه ها، برنامه ریزی، پیشرف تگرایی، عل مگرایی، تساوی طلبی و استقلال طلبی در او تقویت شود. بنابراین، نتیجه گرفته می شود که برای تقویت امنیت اجتماعی، باید به دنبال افزایش تعلقات اجتماعی درکنار تعلقات قومی افراد بود که این خود مستلزم سیاست گذاری های خاص سیاسی اقتصادی فرهنگی است. این مقاله نشان می دهد که چگونه حفظ - - هویت خرده فرهنگها مانعی در مسیر تولید امنیت اجتماعی است.

Keywords:

امنیت اجتماعی , جامعه ی مدرن , تعلقات قومی , خردهفرهنگها , امنیت فرافعال