عنصر خیال در آثار خواجوی کرمانی با تاکید بر استعاره

خیال )ایماژ( عنصر اصلی شعر، در همه ی تعریف های قدیم و جدید است و هر گونه معنی دیگری را در پرتو خیال می توان شاعرانه کرد. خیال به معنی تصرفات بیانی و مجازی در شعر می باشد و حاصل نوعی تجربه است و اغلب با زمینه ی عاطفی همراه می باشد. خواجوی کرمانی یکی از شاعران بزرگ قرن هشتم می باشد که با هنر نمایی و قدرت ذوق و اندیشه، عناصر خیال انگیز را به نحو مطلوبی در شعر خود به کار گرفته است در این عناصر تشبیه بیشترین حوزه یدب هنری شاعر را به خود اختصاص داده است پس از تشبیه استعاره بیشترین بسامد را در شعر خواجو دارا می باشد به خصوص استعاره ی مکنیه تخلییه که به وفور در شعر وی یافت می شود خواننده با مطالعه ی غزلیات دلنشین این شاعر بزرگ بیشتر به اهمیت و توانایی وی واقف شده و ارزش شاعر را در پهنه ی ادب فارسی در می یابد. این مقاله با عنوان عنصر خیال در آثار خواجوی کرمانی با تاکید بر استعاره بر آن است ضمن تعاریفی از استعاره و هدف از آن، انواع استعاره را تقسیم بندی نموده و هر کدام را باشواهدی از دیوان خواجوی کرمانی شرح دهد

Keywords:

صور خیال , بیان , زیبایی شناسی , خواجوی کرمانی , استعاره , شعر فارسی