بررسی تاثیر حاشیه نشینی بر امنیت اجتماعی مطالعه موردی شهر کرمانشاه

حاشیه نشینی یکی از معضلات جوامع شهری است که در نتیجه مهاجرت، توسعه نابرابر شهر و روستا و رشد شتابان شهر نشینی شکل می گیرد،فضاهایی سرزمینی که بستری گسترده از ساختارهای خرد و کلان ارتباطی، تعارضات اجتماعی و خشونتهای سازمان یافته را ترسیم مینماید .حاشیه نشین به تمامی افرادی اطلاق می شود که در حاشیه شهرها ساکن هستند اما جذب نظام اقتصادی و اجتماعی شهر نشده اند و اکثرا دارای منازلی غیر سازمان یافته می باشند. تراکم جمعیت در این مناطق بسیار بالا است و در خانه های کوچک انبوهی از افراد زندگی می کنند و چونساکنان آن بیشتر مهاجران روستایی هستند، که سطح سواد کمی دارند و فاقد مهارت های فنی هستند درنتیجه نمی توانند جذب شهر و بازار کار شوند، به همین علت تنگ دستی در بین ساکنان این مناطق فراوان است. پژوهش حاضر به منظور سنجش تاثیر حاشیه نشینی بر امنیت اجتماعی با استفاده از روش پیمایش و استفاده از نظریات دورکیم، مرتون و ساترلند،انجام گردید. روش گردآوری اطلاعات میدانی، ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه و جامعه آماری طرح شامل کلیه مجرمینی است که در سال 1394 در شهر کرمانشاه به جرم )دزدی، فروش موادمخدر و اعتیاد( پرونده داشتند، که تعداد آنها شامل 8743 نفر می باشد حجم نمونه290 نفر می باشد که با استفاده از روش تعیین حجم نمونه شارپ کوکران بدست آمد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که اکثر مناطق حاشیه نشین در اثر مهاجرت های کنترل نشده و برنامه ریزی نشده شکل می گیرند که این مناطقبه علت تراکم جمعیتی بالا، بیکاری، وجود فضاهای گم و مخروبه و همچنین نظارت کمتر نسبت به دیگر نقاط، می توانند تهدیدی برای امنیت اجتماعی شهرها باشند، حاشیه ها به دلیل پیامدهای منفی ای)مانند، دزدی، فروش مواد مخدر، اعتیاد، موارد منکراتی، فروش اسلحه، مشاغل کاذب و... (که دارد، محیطی مناسب برای آموزش و وقوع جرم است.

Keywords:

مهاجرت , حاشیه نشینی , نظم وامنیت , امنیت اجتماعی , پلیس , جرم