بررسی تحلیلی نقش آفرینی روسیه در تحولات خاورمیانه: مطالعه موردی بحران سوریه

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 583

This Paper With 29 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

FHSAROLP01_689

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

Abstract:

بحران سوریه موجبات مداخله کنشگران منطقه ای و فرامنطقه ای متعددی مانند روسیه را فراهم آورده است. هرکدام از بازیگران ذینفع به فراخور منافع مطروحه، سعی در مدیریت بحران جهت نیل به مقاصد خود داشته اند. روسیه نیز به عنوان کشوری با پیوند تاریخی طولانی با سوریه از این موضوع مثتثنی نبوده و با نگرانی فراوان درصدد حفظآخرین دژ مستحکم خود در خاورمیانه می باشد. صیانت از پایگاه دریایی طروطوس و بازار تسلیحاتی مناسب همراه با نگرانی از شیوع افراط گرایی و تروریسم در اکناف مرزهای روسیه و شرکت در معادلات خاورمیانه از مهم ترین دلایلواکنش روسیه در بحران بوده است. از این رو اقدام به اتخاذ مجموعه خط مشیهایی با هدف مدیریت بحران نموده است. اکنون سوال مهمی که در این اثنی مطرح می شود اینکه روسیه چگونه و به چه طرقی بحران سوریه را مدیریت نموده است منطق رهیافت مدیریت بحران روسیه، مناطق دچار بحران شده را به دو دسته تقسیم می کند؛ به این صورت که در بحران های حادث شده در مناطق موسوم به حیات خلوت و خارج نزدیک، مدیریت تهاجمی و نظامی مد نظر قرار می گیرد. و از سوی دیگر، بحران های حادث در خارج از دو منطقه فوق الذکر مانند منطقه خاورمیانه، تاکید روی مدیریتنرم افزاری بحران است. از دریچه رهیافت روسی مدیریت بحران های بین المللی باید بیان داشت که روسیه در بحران سوریه تاکید را بر روی بهره گیری از اهرم های نرم افزاری قرار داده که مواردی همچون تلاش های سیاسی دیپلماتیک در ژنو یک و دو، نشست مسکو، حمایت از ماموریت کوفی عنان و اخضر ابراهیمی به عنوان فرستاده های ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد، وتو کردن قطعنامه های ضد سوری، کمک های مالی، تجاری و اقتصادی و حمایت های تبلیغاتی و رسانه ای از زمره مهم ترین شاخصه های این نوع مدیریت نرم افزاری به حساب می آیند. برآیند جملگی موارد فوق را می توان در جلوگیری از سقوط بشار اسد تا به امروز تحلیل نمود.

Authors

محمدجواد فتحی

دانشجوی دکتری مطالعات سیاسی، گرایش آینده پژوهی انقلاب اسلامی، دانشگاه شاهد

مهدی منوری

دانش آموخته کارشناسی ارشد مطالعات آسیای مرکزی دانشگاه علامه طباطبایی ، گرایش قفقاز جنوبی

ابوذر راسخی

دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نوشهر، چالوس