حسین وظیفه دوست - دانشیار گروه مدیریت اجرایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
غلامحسین رادمردقدیری - دانشجوی دکترای حرفه ای مدیریت کسب و کار و پژوهشگر شرکت دانش بنیان رشد فرد و کسب و کار، مشهد، سازمان مدیریت صنعتی استان خراسان رضوی، ایران

امروزه با تغییرات پرشتاب جوامع، نیاز به رویکردهای نوین مدیریتی بیش از پیش احساس می شود، رویکردهایی که به سازمان ها کمک می کند تا خود را با تغییرات پیچیده دنیای کسب وکار، هماهنگ سازند. مربی گری از جملهاین رویکردهاست و تاکید مدیران بر استفاده از رویکرد مربی گری در راستای بالفعل کردن استعدادهای بالقوه کارکنان، امری حیاتی در موفقیت سازمان ها محسوب می گردد که لازمه این امر ایجاد اعتمادسازمانی است. ایجادروابط مبتنی بر اعتماد در سازمان، اولین گام در فرآیند مربی گری بوده و به رشد و توسعه فردی کمک می کند. همچنین توانایی در شکل دادن به ارتباطات قوی بین مدیران و کارکنان، از مهم ترین ویژگی های مربی گری اثربخشاست. در این میان، فرهن گسازمانی ب هعنوان بستر یکه بر کلیه تعاملات سازمان اثرگذار است، قادر خواهد بود به تقویت مولف ههای اعتمادسازمانی و اجرای موفقی تآمیز مربی گری مدیریت کمک نماید. ازاین رو، مدل مفهومی ارایه شده در این مطالعه، به بررسی روابط متقابل مربی گری مدیریت و اعتماد سازمانی در بستر فرهنگ سازمان می پردازد. این مدل، راهنمایی جهت تحقیقات آتی بوده و به عنوان الگویی به منظور تقویت ابعاد مربی گری مدیریت از طریق توجه به اعتمادسازمانی و درک نقش موثر آن در مربی گری اثربخش، مطرح می گردد.

مربی گری، مربی گری مدیریت، اعتماد، اعتماد سازمانی، فرهنگ سازمانی