بررسی واحدهای ژیومورفولوژی در توسعه یا عدم توسعه شهرهای جنوب شرق دریاچه ارومیه

انسان اززمان استقرار در سطح کره زمین، همواره آنرا دچار تغییردگرگونی ساخته است. حاصل این تغییرات دخل و تصرف درسطحکره زمین، به جود آمدن پدیده های انسانی مصنوعی به ویژهشهرها بوده است. سکونتگاه ها در روی پدیده های طبیعی شکلگرفته توسعه می یابند، از جمله این پدیده ها و عوامل، مربوط بهژیومورفولوژی است که شناسایی نوع پدیده فرایند مربوط به آنمستلزم انجام مطالعه بررسی در حیطه شاخه ژیومورفولوژی شهریقرار گرفته است. منطقه مورد مطالعه بررسی پدیده هایزیومورفولوژی در توسعه و عدم توسعه شهرهای جنوب شرق دریاچهارومیه (مراغه، عجب شیر، بناب، ملکان میاند آب) می باشد. بدلیلسهولت در بررسی وضعیت فعلی، منطقه مورد مطالعه به واحد هایژیومورفولوژی بر حسب اهمیت آنها در استقرار توسعه شهرهایمنطقه به واحد دشت آبرفتی ، واحد مخروط افکته، واحد پلایا وواحد ناهموار (ارتفاعات) تقسیم شده است. واحد دشت آبرفتی بهدلیل شیب ملایم، نفوذ پذیری بالا حاصلخیری خاک بستر مناسبشهرهای منطقه هستند. واحد مخروط افکنه با توجه به نفوذ پذیریزیاد آن و بالا آمدن سطح آبهای زیرزمینی امکان وقوع نشست دراین واحد و خطر طغیان آبها سیل گیری رودخانه های واقع بر رویآن و در نهایت بدلیل سست بودن جنس زمین، توسعه متمرکز شهربر روی این مناطق مشکل آفرین است. پلایا یک واحد مورفولوژیمنفی و باز دارنده در توسعه شهرها را بر عهده دارد. واحد کوهپایه هادرمجموع، محیط مناسبی برای توسعه سکونتگاه های شهری نیست.ولی با این وجود، تعدادی از روستاهای منطقه برروی این واحد استقراریافته است. بنابراین در مقایسه با واحد پلایا باید گفت که تا حدودیقابلیت استفاده دارد ولی درمقایسه با واحد دشت آبرفتی و مخروط افکنه از اهمیت کمتری برخوردار است.

Keywords:

توسعه شهری , احدهای ژیومورفولوژی , شهرهای جنوب شرق دریاچه ارومیه