بهاره لشکری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی فناوری اطلاعات گرایش شبکه های کامپیوتری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
محمودرضا طهماسب پور - استادیار گروه مهندسی کامپیوتر و فناوری اطلاعات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

همراه با توسعه ی تجهیزات پوشیدنی، خانه، شهر، وسایل نقلیه ی هوشمند و شبکه های سنسور بی سیم، اینترنت اشیاء توجهات بسیاری را در سال های اخیر به خود جلب کرده است و به عنوان اینترنت آینده تصور می شود. با توجه به فضای محدود ذخیره سازی محاسبات بر روی تجهیزات هوشمند، رایانش ابری به عنوان یک روش محاسباتی امید بخش تصور میگردد که می تواند منابعی با قابلیت ارتجاعی برای برنامه های کاربردی فراهم کند . مدل رایانش ابری به عنوان یک تکنولوژی برجستهی در حال ظهور عنوان میشود. رایانش ابری زیرساخت انعطافپذیر برای ادارهی دادههای بزرگی کهبرای اجرا شدن در سازمان ضروری هستند، ارایه میکند. بهطور کلی رایانش ابری دربارهی ارایه خدمات درخواستی با کمترین ریسک مالی، کیفیت بالا و کمترین هزینه است. علیرغم افزایش استفاده از رایانش ابری همچنان مسایل ذاتی حلنشده ای، مانند تاخیر غیرقابل اعتماد، عدم پشتیبانی از تحرک و آگاهی از مکان در رایانش ابری وجود دارد . به همین خاطر رایانش مه پیشنهاد شده است تا رایانش مستقیم بر روی لبه ی شبکه را فعال کند که می تواند برنامه های کاربردی جدید و سرویس های جدیدی را برای آینده ی اینترنت ارایه کند. محاسبات مه که به آن رایانش لبه هم میگویند می تواند این مشکلات را با فراهم کردن منابع قابل ارتجاع و سرویس هایی برای کاربر نهایی در لبه ی شبکه، برطرف کند. در حالی که رایانش ابری بیشتر منابع توزیع شده در هسته ی شبکه را فراهم می آورد. این تحقیق به بررسی مفهومرایانش مه و مفاهیم مشابه آن می پردازد و سناریوهای کاربرد را معرفی میکند و جنبه های مختلفی که ممکن است هنگام طراحی و پیاده سازی سیستم رایانش مه با آن مواجه شویم را شناسایی می کند. همچنین تعدادی از چالش ها و فرصت ها را به عنوان مسیر کار آینده، مشخص می کند .

رایانش مه، رایانش ابری، اینترنت اشیاء