پیش بینی شادکامی براساس هوش معنوی در دانش آموزان مقطع دبیرستان استان تهران

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین هوش معنوی وشادکامی در دانش آموزان مقطع دبیرستان استان تهران است. روش پژوهش حاضر از نوع، توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع دبیرستان منطقه 5 استان تهران که در سال تحصیلی 95-1394 مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند. 200 نفر دانش اموز (94 نفر پسر؛ 106 نفر دختر)، به روش دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. کلیه شرکت کنندگان پرسشنامه شخصیت نیو، پرسشنامه هوش معنوی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چند گانه به روش گام به گام تحلیل گردید. بین هوش معنوی با شادکامی در دانش آموزان رابطه وجود داشت همچنین نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش هوش معنوی و مولفه های آن(توانایی مقابله و تعامل با مشکلات، پرداختن به سجایای اخلاقی، خود آگاهی و عشق و علاقه)، شادکامی در دانش آموزان افزایش می یابد. هوش معنوی پیش بینی کننده شادکامی در نوجوانان می باشد. نتیجه گرفته می شود می توان با بالا بردن هوش معنوی در نوجوانان انتظار داشت شادکامی در آن ها افزایش پیدا کند.

Keywords:

دانش آموزان , شادکامی , هوش معنوی