"معماری پایدار روزنه ی امید، برای ثبت جهانی اورامان" بهره گیری از اصول معماری پایدار در جهت حفظ و اعتلای هویتی منطقه اورامان

مفهوم پایداری در دهه ی 1970 میلادی نتیجه آگاهی بشریت نسبت به مسایل زیست محیطی و مشکلات فرهنگی اجتماعی و اقتصادی می باشد. پایداری بی هیچ واسطه ای همان مسیریست که معماری حال حاضر ما باید در آینده ای نزدیک به آن دسترسی پیداکند. با اندکی تامل می توان دریافت به رغم مطرح شدن مباحث پایداری در دنیای متاخر امروزی عملا بسیاری از اصول این تفکر توسط پیشینیان ما در این سرزمین بکار گرفته شده است. نگاهی گذرا به معماری بومی مناطق مختلف اورامانات نشان از شناخت دقیق خصوصیات محیطی و اقلیمی بستر معماری و چاره اندیشی صحیح نیاکان ما با استفاده از مصالح، بوم آوردی مانند سنگ و چوب و...... برای مقابله با مشکلات و ناهنجاری های اقلیمی دارد. ساختمان ها با کمترین دخل و تصرف به شیوه ای هنرمندانه عجین با طبیعت ساخته شده اند. مسئله ای که همکنون دغدغه ی بسیاری از پژوهشگران حوزه ی اورامان شناسی می باشد، مبحث ثبت جهانی منطقه اورامان است که متاسفانه باتوجه به ساخت و سازهای غیر مجاز و اجرای ساختمان ها با روش های غیر اصولی و ناکار آمد در منقطه، این مهم اندک اندک به رویایی دست نیافتنی تبدیل خواهد شد. حال این پژوهش با استفاده ازروش توصیفی تحلیلی و ارایه ی راهکارهای ترکیبی، همچنین بهره گیری از منابع کتابخانه ای و تحقیقات میدانی به بررسی مبانی تیوریکی معماری پایدار و ارایه راهکارهایی برای ایجاد پیوستگی معماری پایدار در منطقه اورامان در جهت نیل به جهانی شدن منطقه ی اورامان می پردازد.

Keywords:

اورامان , معماری پایدار , جهانی شدن , معماری بومی