نیلوفر ظفرمندی - کارشناس ارشد مهندسی معماری

امروزه در محلات شهری، دیگر کمتر نشانی از سال های گذشته یافت می شود و تغییراتی که آرام آرام صورت گرفته است امکان تعامل محیطی و احساس تعلق دراهالی محله را روز به روز کم رنگ تر می سازد. این درحالی است که محلاتی پایدار باید به لحاظ کالبدی رضایت بخش باشند و از منظر خدمات شهری همچون حمل و نقل و دسترسی، مشکلات کمتری داشته، و از انسجام اجتماعی و ارتباط خوبی در راستای رفع مشکلات محله بهره مند باشند و بسترساز وقایع وخاطرات جمعی گردند. شبکه های ارتباطی و نوسازی های جدید شهری، کارکرد محله های تاریخی را از هم گسیخته و تبعات اجتماعی جبران ناپذیری را به محله های کهن تحمیل کرده است که فقدان احساس تعلق به محله از آن جمله اند. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش همبستگی و با نگاهی به محلات سنتی و بررسی تطبیقی با محله های جدید به ارایه راهکارهای محیطی- رفتاری در جهت افزایش حس تعلق به محله می پردازد. مطالعه میدانی در محله پیرزرگر اردبیل به منظور بازشناسی مولفه های شناختی، عاطفی و رفتاری که در حس تعلق به محله موثر هستند صورت می گیرد. انتظار می رود نتایج تحقیق، نقش و اهمیت عوامل کالبدی- محیطی، اجتماعی- فرهنگی، فردی، خاطرات وتجارب ونیز میزان مشارکت ورضایتمندی ساکنان در کاهش یا افزایش حس تعلق را نمودار سازد.

محله کهن، محله جدید، حس تعلق، تعاملات اجتماعی، رضایتمندی