امیر حیدری - فوق لیسانس مدیریت مالی دانشگاه تهران
نیلوفر صادقی - فوق لیسانس حسابداری دانشگاه تهران

با افزایش نرخ تورم در دو دهه 70 و 80 و روبرو شده برخی از کشورهای جهان با تورم های بالا، فرضیه ثابت بودن قدرت خرید پول در حسابداری کم رنگ شده و در جامعه حسابداری کشورهایی که تورم با نرخ شتابان تجربه می کردند، لزوم همگن سازی صورتهای مالی را با نرخ تورم و رویگردانی از اصل بهای تمام شده تاریخی را اجتناب ناپذیر یافتند. عملا دو مدل فراگیر حسابداری تورمی تحت عنوان مدل ارزش جاری و مدل ارزش تاریخی همگی و یا ترکیبی از این دو مدل مورد استفاده این کشورها قرار گرفته است. مدل ارزش های جاری تغییر قیمت یک کالای خاص و مدل ارزشهای تاریخی همگن تغییرات سطح عمومی قیمت ها را مورد توجه قرار می دهد. حسابداری تغییر قیمت ها، عمدتا با سه مقوله که عبارتند از انتخاب مدل مناسب، سود و زیان حاصل از تورم و احتساب مضاعف اقلام مواجه است. در این مقاله بر این نکته تاکید می شود که حسابداری مبتنی بر سطح عمومی قیمت و حسابداری مبتنی بر ارزش جاری معیارهایی جهت رویارویی با مسیله های ناشی از تورم هستند. در حسابداری مبتنی بر سطح عمومی قیمت، تغییر در سطح عمومی قیمت منعکس می شود و در حسابداری مبتنی بر ارزش جاری تغییر در سطح قیمت های خاص منعکس می شود. در حسابداری مبتنی بر سطح عمومی قیمت، تغییر در واحد سنجش مورد توجه قرار می گیرد.

مدل ارزش جاری، مدل ارزش تاریخی همگن، مدل ارزش جاری همگن، قدرت خرید پول، سود و زیان نگهداری دارایی