الهام نجفی - دانشجوی دکتری مطالعات و تحقیقات زنان گرایش حقوق زن
جواد حبیبی تبار - استاد دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه

خیانت در امانت از جمله عناوین کیفری است که مصادیق آن با پیشرفت تکنولوژی و زندگی ماشینی بشر رو به گسترش است ازاین رو می طلبد که تحقیقات فقهی حقوقی راجع به تحلیل وضعیت مصادیق نو پدید همپای توسعه مصادیق آن به پیش برود.در این اثرهدف بر آن است که برخی مصادیق خیانت در امانت که جنبه نوظهور در سده معاصر دارند مورد توجه و تحقیقبیشتری واقع گردند.در زمره این مصادیق می توان خیانت در فضای مجازی و سایبر، خیانت در حق تالیف، خیانت در مورد اسنادتجاری مانند چک، سفته و برات، خیانت شرکا در مورد شرک تهای سهامی، خیانت پزشکان به بیمار و خیانت واسط هها و دلالان درحوزه وظایف آنها را نام برد.با توجه به پژوهش حاضر که از طریق روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر منابع فقهی و حقوقی انجام پذیرفته است می توان نتیجهگرفت که مذاهب مختلف اسلامی با هر مشرب فقهی خیانت در امانت را امری مذموم و منهی تلقی و آن را به شدت نکوهش کردهو مرتکب را مستحق مجازات دانسته اند. در حقوق موضوعه نیز، خیانت در امانت جرم انگاری و برای مرتکب مجازات تعیین شده ومانند هر عنوان جزایی دیگر دارای عناصر قانونی، مادی و معنوی است.

فقه و حقوق، خیانت در امانت،مسایل نوظهور، مصادیق حقیقی، مصادیق حکمی