بررسی حقوقی جرم شناختی محکومیت موثر کیفری در قانون مجازات اسلامی 1392

ارتکاب جرم به معنای نادیده گرفتنن قوانین و هنجارهای جامعه توسط فرد بزهکار است و این مسیله بالتبع تحمیل مجازات را برفرد خاطی به دنبال دارد. یکی از انواع مجازات ها که نمونه های مختلف آن در طول تاریخ به چشم می خورد. محرومیت بزهکار ازبرخی حقوق اجتماعی است که این امر علاوه بر جنبه مجازات گونه به نوعی نشانه سلب اعتماد جامعه از بزهکار می باشد و وی راموقتا یا در برخی موراد به صورت دایم از برخی حقوق اجتماعی و تصدی مشاغل مهم محروم می کند. اما این محرومیت در همهی جرایم ایجاد نمی شود بلکه صرفا در جرایمی است که از به گونه ای شدید باعث رنجش وجدان جمعی و نقض قوانین گردد.امروزه این جرایم را جرایمی می نامند که دارای محکومیت موثر کیفری است.در حقوق کیفری معاصر ایران سابقه تقنینی حاکمبر محکومیت کیفری موثر اگرچه به پیش از انقلاب اسلامی بر میگردد اما بعد از انقلاب اسلامی ماده واحده قانون تعریف محکومیتهای موثر در قوانین جزایی مصوب 1366 و اصلاحی 1382 همچنین ماده 62 مکرر قانون مجازات اسلامی مصوب 1377 و ماده25 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 قوانینی هستند که به این موضوع اختصاص یافته اند.از آنجا که مدت زیادی از زمانتصویب قانون مجازات اسلامی 1392 نمی گذرد و این قانون در خصوص موضوع محکومیت موثر کیفری دچار تغییراتی نسبت بهقوانین سابق شده است در این تحقیق برآنیم تا با تحلیل حقوق جرم شناختی ابعاد مختلف محکومیت موثر کیفری را مورد بررسیقرار دهیم.

Keywords:

محکومیت کیفری موثر , اعاده حیثیت , محرومیت از حقوق اجتماعی , مجازات تبعی , تکرار جرم