رابطه باورهای ارتباطی و ناگویی هیجانی با صمیمیت زناشویی در کارکنان متاهل آموزش و پرورش

هدف از پژوهش حاضر بررسیرابطه باورهای ارتباطی و ناگویی هیجانی با صمیمیت زناشویی در کارکنان متاهلآموزش و پرورش شهر اهوازبود.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنانمتاهل بود که از این جامعه 200 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از مقیاسصمیمیت زناشویی (MIS)، پرسشنامه باورهای ارتباطی (RBI) و مقیاس ناگویی هیجانی (TAS) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسوننشان داد بین مولفه های باورهای ارتباطی و ناگویی هیجانی با صمیمیت زناشویی رابطه منفی و معنادار وجوددارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان متغیرهای پیشبین، به ترتیب متغیر ناگویی هیجانی و از میانمولفه های باورهای ارتباطی، کمال گرایی جنسی و توقع ذهن خوانی پیش بینی کننده های معناداری برای صمیمیتزناشویی هستند و روی هم رفته 42/9 درصد از واریانس صمیمیت زناشویی را در کارکنان تبیین می کنند.

Keywords:

باورهای ارتباطی , ناگویی هیجانی , صمیمیت زناشویی