اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر رضایت زناشویی و تاب آوری همسران معتادان سم زدایی شده شهر بردسکن

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خانواده درمانی ساختاری بر رضایت زناشویی و تاب آوری همسران معتادان سمزدایی شده شهر بردسکن انجام شد. در پژوهش کاربردی حاضر جامعه آماری، شامل کلیه معتادان سم زدایی شده کلینیکهای ترک اعتیاد شهرستان بردسکن است و از این بین تعداد 32 خانواده از معتادان مراجعه کننده، که درمان سم زدایی شدهاند، به روش نمونه گیری در دسترس و مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه 16 نفره ی آزمایش وکنترل قرار گرفته و در مطالعه شرکت داده شدند که شامل 8 جلسه آموزش خانواده درمانی ساختاری به گروه آزمایش بود.ابزار پژوهش شامل: مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون (CD-RIS) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. نتایج بدست آمده از طریق تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش رضایت زناشویی و تاب آوری همسران معتادان سم زدایی شده شهرستان بردسکن، در سطح 0/01 معنادار است، بنابراین می توان گفت که آموزش خانواده درمانی ساختاری بر افزایش رضایت زناشویی و تاب آوری همسران معتادان سم زدایی شده شهرستان بردسکن اثربخش بوده است.

Keywords:

خانواده درمانی ساختاری , تاب آوری , رضایت زناشویی