اثر بخشی آموزش مهارتهای مدیریت زمان بر اهمالکاری، خودکارآمدی و مدیریت زمان تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف: پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای مدیریت زمان بر اهمالکاری، خودکارآمدی و مدیریت زمان تحصیلی بود.روش:روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان های شهرستان ارومیه در سال تحصیلی 95-96بودند،نمونه پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انجام گرفت که 70 نفر از دانش آموزان انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. هر دو گروه پرسشنامه های اهمالکاری (تاکمن)، خودکارآمدی ومدیریت زمان تحصیلی را پر کردند. بعد از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش طی 10 جلسه 2 ساعته در جلسات آموزش مهارتهای مدیریت زمان شرکت کردند و پس از اتمام جلسات، هر دو گروه با پرسشنامه های مذکور (پس آزمون) مورد سنجش قرارگرفتند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش مانکوا استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مدیریت زمان اهمالکاری را کاهش و خودکارآمدی و مدیریت زمان تحصیلیرا افزایش می دهد.نتیجه گیری: می توان گفت اغلب دانش آموزان در طول سال تحصیلی برنامه مدونی برای مدیریت زمان مطالعه خود ندارند واین باعث افت عملکرد تحصیلی شده و منجر به کاهش در احساس خودکارامدی و گرایش دانش آموزان به طرف اهمالکاری میشود. بنابراین لازم است مدیریت زمان را با تاکید بیشتری به آنان آموزش داد و باعث نهادینه شدن مدیریت زمان در آنها شد.

Keywords:

مهارتهای مدیریت زمان , اهمالکاری , خود کارآمدی , مدیریت زمان تحصیلی