تحول ادراکی دانشجویان از معناداری زندگی و سازه های درونی آن در دانشگاه

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ادراک دانشجویان از معنای زندگی در پنج بعد زندگی مهیج، زندگی کمال یافته، زندگی اصولی، زندگی هدفمند و زندگی ارزشمند در بین دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه اصفهان بوده است. جهت انجام این پژوهش از یک طرح پژوهشی زمینه یابی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 1388-1387 تشکیل می دادند که به روش تصادفی طبقه ای و با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوهن و مانیون و موریسون(2001) تعداد 200 نفر بعنوان حجم نمونه در نظر گرفته شدند. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه معنا در زندگی مورگان و فارسیدز (2007) بود این پرسشنامه شامل بیست و سه سوال است که پایایی آن بر حسب ضریب آلفای کرونباخ 0/93 و روایی آن نیز به شکل صوری و محتوایی توسط متخصصین روانسنجی و موضوعی مورد تأیید قرار گرفت. نتایج آزمون t تک نمونه ای گویای آن بود که میانگین نمرات دانشجویان در ابعاد زندگی کمال یافته، زندگی اصولی، زندگی هدفمند و زندگی ارزشمند بالاتر از حد متوسط در سطح(0/05>p) معنادار بوده است. همچنین، یافته های پژوهش حاکی از آن بود که از بین طبقات سنی صرفاً طبقه 19-18 با 25-24 سال به لحاظ معناداری در زندگی با طبقات دیگر متفاوت است و بقیه طبقات تفاوت معناداری در سطح (0/05>P) با یکدیگر ندارند. بعلاوه نتایج آزمون تعقیبی حاکی از پایین بودن میانگین معناداری در زندگی دانشجویان در سال آخر تحصیل بود.

Keywords:

زندگی معنادار , دانشجو , بعد زندگی مهیج , زندگی کمال یافته , زندگی اصولی , زندگی هدفمند و زندگی ارزشمند