بررسی اثربخشی اصلاح هم نوسانی از طریق نوروفیدبک بر بهبود خواندن کودکان مبتلا به نارساخوانی

نارساخوانی یکی از اختلالات شایع دوران کودکی است. برخلاف نظریه غالب نقص واج شناختی، مطالعات جدید نشانمیدهند که بازنمایی واج شناختی در کودکان دیس لکسیک سالم است اما توانایی دسترسی به آن آسیب دیده است.بدکارکردی ارتباط پیشانی-گیجگاهی به عنوان اساس عصبی این آسیب تعبیر میشود. اصلاح کوهرنس از طریقنوروفیدبک امکان کنترل ارادی بر شبکه های کارکردی مغز را فراهم می کند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر اصلاح ارتباطکارکردی بین مناطق مغزی درگیر در خواندن در بهبود مهارت خواندن کودکان مبتلا به نارساخوانی است. در طرح تکآزمودنی حاضر چهار کودک 7-9 ساله مبتلا به نارساخوانی 20 جلسه 30 دقیقه ای درمان نوروفیدبک دریافت کردند. پروتکل درمانی اصلاح کوهرنس مناطق پیشانی-گیجگاهی-پاریتال بود. بررسی نتایج پژوهش بهبودی در نمرات خواندن وهمچنین نرمالسازی مقادیر کوهرنس بعد از اتمام درمان نشان داد. این تغییرات نشان میدهد که نارساخوانی یک اختلالدر شبکه مغزی است و اصلاح کوهرنس از طریق نوروفیدبک میتواند به اصلاح این آشفتگی کمک کند.

Keywords:

نارساخوانی , کوهرنس , ارتباط کارکردی , نوروفیدبک