رابطه احساس معنابخش بودن زندگی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان با دو نوع درمان جراحی (رادیکال ماستکتومی و جراحی نگهدارنده) و مقایسه آن با افراد غیر مبتلا

این پژوهش به بررسی رابطه احساس معنابخش بودن زندگی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان با دو نوع درمان جراحی (رادیکال ماستکتومی و جراحی نگهدارنده) و مقایسه آن با افراد غیر مبتلا پرداخته است. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به سرطان پستان متاهل 20 الی 70 سال هستند که در بیمارستانها و مراکز درمانی شهرستان تهران تحت درمان قرار دارند و گروه نمونه شامل بیماران مبتلا به سرطان پستان و گروه غیر مبتلا است که هر کدام 60 نفر می باشد. درگروه مبتلا به سرطان پستان، نوع درمان جراحی 40 نفر آنها رادیکال ماستکتومی و 20 نفر آنها جراحی نگهدارنده می باشد. روش نمونه گیری بصورت هدفمند است و جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه احساس معنابخش بودن زندگی و پرسشنامه ژنریک کیفت زندگی مخصوص بیماران مبتلا به سرطان استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t استودنت مستقل و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین احساس معنابخش بودن زندگی و کیفیت زندگی همبستگی مثبت معنادار وجود دارد (0/66=r) و این همبستگی در سطح (0/05>p) معنادار می باشد. نتایج دیگر این پژوهش به این صورت بدست آمد: 1) احساس معنا بخش بودن زندگی در گروه غیرمبتلا به طور معناداری بیشتر از گروه مبتلا به سرطان پستان بود. 2) کیفیت زندگی و احساس معنابخش بودن زندگی در بیمارانی که نوع درمان آنها جراحی با حفظ پستان بود به طور معناداری بیشتر از بیمارانی است که درمان آنها جراحی با برداشت کامل پستان بود.

Keywords:

سرطان پستان , معنا در زندگی , کیفیت زندگی , رادیکال ماستکتومی , جراحی نگهدارنده