فریبا حسینی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران، دانشکده علوم رفتاری وسلامت روان- انستیتو روانپزشکی تهران
اسماء عاقبتی - دکترای روانشناسی بالینی، استادیار ، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان- انستیتو روانپزشکی تهران
علی اصغر اصغرنژاد - دکترای روانشناس بالینی، استادیار دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان- انستیتو روانپزشکی تهران
خدیجه ارجمندی رفسنجانی - متخصص کودکان، فوق هماتولوژی آنکولوژی، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران، مرکز آموزشی درمانی فوق تخصصی کودکان حضرت علی اصغر (ع)

هدف: هدف از این مطالعه بررسی مشکلات هیجانی، رفتاری و علایم استرس پس از سانحه در همشیرانکودکان مبتلا به سرطان و گروه کنترل بود. روش: نمونه مورد مطالعه شامل 30 نفر از همشیران 11 تا 18 سالکودکان مبتلا به سرطان 30 نفر گروه کنترل میباشد که از نظر سن و جنس همتا شدند. روش نمونهگیری به صورتدر دسترس بود. در این پژوهش از پرسشنامه خودگزارشدهی نوجوان آخنباخ و مقیاس علایم اختلال استرس پس ازآسیب- فرم خودگزارش دهی جهت ارزیابی مشکلات درونی سازی، برونی سازی و علایم اختلال استرس پس از آسیباستفاده شد. یافته ها: در مجموع 60 نفر (30 نفر بالینی، 30 نفر کنترل) با میانگین سنی 15 سال، برسی شدند. نتایجنشان داد که در مشکلات درونی سازی، مشکلات برونی سازی و نشانه های استرس پس از سانحه تفاوت معناداری بینهمشیران کودکان مبتلا به سرطان و گروه کنترل وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده همشیرانکودکان مبتلا به سرطان مشکلات هیجانی رفتاری بیشتری نسبت به گروه کنترل نشان دادند که این یافته ها بررسیبیشتر آسیب پذیری در این گروه و رهنمودی برای مداخلات مناسب را مطرح می کند.

مشکلات هیجانی، مشکلات رفتاری، استرس پس از سانحه، همشیران، سرطان