مقایسه خودکارآمدی دانش آموزان خانواده های تک فرزند ودانش آموزان خانواده های چندفرزند

هدف پژوهش حاضر مقایسه خودکارآمدی دانش آموزان خانواده های تک فرزند و دانش آموزان خانواده هایچندفرزند بود. طرح این پژوهش توصیفی، از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان 12 تا17 ساله دامغان در سال 1395 بود، که از بین آنها نمونه ای به حجم 100 نفر (50 تک فرزند و 50 چندفرزند)به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه خودکارآمدی (شرر، 1982) جمع-آوری و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان دادکه میانگینخودکارآمدی دانش آموزان خانواده های تک فرزند بیشتر از میانگین دانش آموزان خانواده های چندفرزند است. ازآنجا که فرزندان یک سری تجربیات خود را از خواهران و برادران و همسالان خود بدست می آورند، در مورد تک-فرزندان به دلیل فقدان خواهر و برادر، نقش والدین بسیار حساس تر و سخت تر است و با توجه به امکاناتی کهتک فرزندان در خانواده از آن بهره مند هستند، اگر والدین با شیوه صحیح فرزندپروری آشنا شوند و در تربیت وآموزش فرزند خود افراط و تفریط نداشته باشند، می توان دغدغه والدینی که بنا به دلایلی تمایل به داشتن یکفرزند دارند را کاهش داد.

Keywords:

خودکارآمدی , تک فرزندی , چندفرزندی