سیده سمیه میرمرادی - استادیار گروه معماری، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

ارتباطات چهارگانه یعنی ارتباط با خود، دیگران، محیط و خدا در تمامی سنین و بویژه کودکی حایز اهمیت است.در این دوره کودک برای نخستین بار با طبیعت ارتباط برقرار می کند، روابط اجتماعی خود را بنا می نهد و به مفهومی ازخود دست می یابد. طبیعت به جز قابلیت های بسیاری که جهت آموزش های رسمی به کودکان دارد، بستر بسیار مناسبیبرای آموزش های غیر رسمی کودکان نیز هست. حضور در فضاهای طبیعی باعث رشد اجتماعی، رشد توانایی های فردی وارتباط عمیق تر میان کودکان و محیط که زمینه ساز نهادینه کردن اخلاق زیست محیطی آنها در آینده است، می شود. دراین مقاله تلاش شده است تا از این منظر به موضوع طبیعت پرداخته شود و تاثیر حضور در فضاهای طبیعی بر رشدارتباطات چهارگانه کودک که شامل ارتباط با خدا، با خود، با دیگران و با محیط است تبیین گردد.

سلامت معنوی، ارتباطات چهارگانه، خود، دیگران، محیط، خدا، طبیعت، کودک