شیدا سوداگرا - استادیار و عضو هییت علمی گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، البرز
مریم بهرامی هیدجی - استادیار و عضو هییت علمی گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، البرز
مهسا رضاخانی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، البرز

هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین ناگویی هیجانی و سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری در بیماران مبتلا به فشارخون بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران مراجعه کننده بهبیمارستان البرز شهرستان کرج است که توسط متخصصین، بیماری فشارخون برای آنها تشخیص داده شده است که طبقآمار رسمی بیمارستان تعداد 126 نفر بودند. در پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع پژوهش و جامعه آماری موردمطالعه از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران در سطح 0/05 تعداد 95 نفر به روش نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. تعداد 25 نفر به دلایل مشکل در پاسخگویی و لذا نامعتبر بودن پرسشنامه ها از تحقیق خارج شدند و درنهایت 70 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد همه آنان را مردان تشکیل دادند. از پرسشنامه های ناگویی هیجانیبگبی، پارکر و تیلور (1994) و مقیاس سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری لوراند و داگوتیس (1990) برای جمع آوریداده ها استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که بینناگویی هیجانی و سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری رابطه منفی و معنی داری در سطح 0/01 وجود دارد. همچنین رگرسیون همزمان تبیین سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری بر اساس ناگویی هیجانی را نشان داد که مدل فوق 45/1درصد تغییرات سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری توسط ناگویی هیجانی تبیین میکند و ناگویی هیجانی سهم معنی داریدر تبیین سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری در جهت منفی دارد.

ناگویی هیجانی، سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری، فشار خون