اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اعتیاد به بازی های اینترنتی با میانجی گری متغیرهای خودکنترلی و هیجان خواهی در نوجوانان پسر شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اعتیاد به بازی های اینترنتی نوجوانان ازطریق متغیرهای خودکنترلی و هیجان خواهی به انجام رسید. این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون به همراه دوره پیگیری 45 روزه صورت گرفت. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه 2 شهرتهران در سال تحصیلی 93-94 تشکیل می دادند که با روش نمونه گیری در دسترس، یک مدرسه انتخاب و از بین آن ها 64نفری که به بازی های اینترنتی وابسته بودند مشخص شده و در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. در گروه آزمایش، افرادبراساس نمرات به دست آمده از پرسشنامه هیجان خواهی زاکرمن و خودکنترلی تانجی، در چهار گروه هشت نفری جایگرفتند. به این افراد هشت جلسه برنامه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها ازمقیاس های هیجان خواهی زاکرمن، خودکنترلی تانجی و تغییریافته پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ، استفاده شد. داده ها ازطریق روش های آماری کوواریانس یک طرفه و واریانس مختلط از نوع یک بین- یک درون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به طور کلی نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش اعتیاد به بازی های اینترنتی موثر است. علاوه بر ایندر گروهی که افراد با خودکنترلی بالا و هیجان خواهی پایین حضور داشتند درمان، تاثیر معناداری ایجاد نکرده بود ولی درسایر گروه ها، تاثیر درمان معنی دار شده و اعتیاد به بازی های اینترنتی کاهش یافته بود. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفتکه درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی از طریق میانجی گری متغیرهای خودکنترلی و هیجان خواهی برکاهش اعتیاد بهبازی های اینترنتی موثر بوده است.

Keywords:

اعتیاد به بازی های اینترنتی , خودکنترلی , شناخت درمانی مبتنی برذهن آگاهی , هیجان خواهی