بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش افسردگی و افزایش خودبسندگی در بیماران دچار درد مزمن شهر بوشهر

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش افسردگی و افزایش خودبسندگیدر بیماران دچار درد مزمن شهر بوشهر بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن شهر بوشهر بود.نمونه ی پژوهش با مراجعه به مطبهای عمومی، کلینیکهای فیزیوتراپی و مراکز خدمات مشاوره و روانشناسی و از بین کسانیکه داوطلب شرکت در پژوهش بودند انتخاب و در نهایت 50 نفر واجد ملاک های ورود به گروهها بودند، گزینش شدند. این افرادبه طور تصادفی به دو گروه (گروه آزمایش و گروه کنترل) اختصاص داده شدند. هر دو گروه ابزارهای پژوهش در مرحله پیش آزمونو پس آزمون را تکمیل نمودند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس افسردگی بک، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و پرسشنامهخودبسندگی درد نیکولاس بود. مداخله طی 8 جلسه درمان هفتگی به مدت 90 دقیقه در مورد گروه آزمایش اعمال شد. داده هابا استفاده از آزمون آماری مانکوا مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی افسردگی افراد گروهآزمایش را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داده است. همچنین درمان مبتنی بر ذهن آگاهی خودبسندگی درد افراد گروه آزمایشدر مقایسه با گروه کنترل را افزایش داده است. این یافته نشان میدهد که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند به عنوان یکرویکرد مداخله ای موثر برای درمان افسردگی بیماران درد مزمن و افزایش خودبسندگی آنان توسط متخصصان سلامت روان مورداستفاده قرار گیرد.

Keywords:

درمان مبتنی بر ذهن آگاهی , افسردگی , خودبسندگی , درد مزمن