تصمیم گیری در یک زنجیره ی برگشتی با بکارگیری نظریه صف

وضع سیاست های گارانتی برای رضایت مشتریان، سبب شده تا امروزه، حجم زیادی از کالاها پس از فروشی، از مشتریان به سمت تولید کنندگان بازگردد. مهمترین اقداماتی که تولید کنندگان (یا شرکت های مربوطه) در ارتباط با این کالاها، می توانند انجام دهند، ساخت مجدد یا بازیافت کالاها است. به منظور کسب حداکثر ارزش از این گونه اقدامات، در این مقاله، مدیریت کالاهای برگشتی، از نقطه ی شروع زنجیره ی تامین برگشتی که همان نقاط جمع آوری اسمت، بررسی می شود. در این نقاط، می توان از ورود بخشی از کالاهای برگشتی جلوگیری نمود و بدین ترتیبی هزینه های موجودی و حمل و نقل در زنجیره را کاهش داد ولی در عوض ممکن است بهره وری در تسهیل ساخت مجدد را کاهش داده و سود بالقوه ی فروش این کالاها را از دست دهیم. برای اتخاذ تصمیم مناسب، زنجیره ی مورد نظر در قالب یک سیستم صف مدل شده که با محاسبه ی معیارهای ارزیابی آن و به کمک نرم افزار، میزان بهینه ی ورود جریان کالاهابه این زنجیره به ازاء پارامترهای مختلف، محاسبه شده است.

Keywords:

نظریه صف , زنجیره کی تامین برگشتی , ساخت مجدد , بازیافت