برآورد شاخصهای نابرابری شهری و روستایی ایران (1369-1394)

در این پژوهش از ریزدادههای طرح هزینه درآمد خانوار که توسط مرکز آمار ایران جمعآوری و منتشر میشود، برای اندازه- گیری توزیع درآمد مناطق شهری و روستایی ایران طی دوره 1369 تا 1394 استفاده شده است. برای بررسی روند نابرابری، ضریب جینی، شاخص تایل، شاخص اتکینسون و نسبت پراکندگی و نیز شاخص رفاه سن برآورد میشود. نتایج مطالعه نشانمیدهد که سه شاخص جینی، تایل و اتکینسون نتایج سازگاری از روند نابرابری ارایه و یکدیگر را تایید میکنند. شاخصهای نابرابری طی دوره 1369 تا 1394 بطور نوساناتی تغییر کردهاند اما بطور کلی دارای روند نزولی هستند که حکایت از بهبودتوزیع درآمد در هر دو جامعه شهری و روستایی دارد. از سویی دیگر طبق نتایج بدست آمده مشخصمیشود که علیرغم کاهش ضرایب نابرابری، شاخص رفاه اجتماعی در طی یک دهه اخیر کاهش یافته است. دلیل آن تغییرات شاخص بهای کالا وخدمات شهری و روستایی و رشد منفی متوسط هزینههای خانوار بدلیل تحمیل هزینههای سنگین بر اقتصاد کشور است که متاسفانه آثار آن در وضعیت رفاه خانوارهای شهری و روستایی نمود پیدا کرده و موجب فقیرتر شدن بخش بیشتری از مردم جامعه شده است است. از اینرو در تفسیر ضرایب نابرابری باید با درنظر گرفتن تمامی جوانب آن اقدام به تصمیمگیری و سیاستگذاری در مورد آن نمود.

Keywords:

توزیع درآمد , ضریب جینی , شاخص تایل , شاخص اتکینسون , شاخص سن