مقایسه دو روش همرسوبی مستقیم و همرسوبی معکوس در سنتز نانوذرات اکسید نقره‎(Ag2O) ‎

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,560

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NFSI01_060

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

Abstract:

مقدمه: به دلیل مقاوم شدن باکتری‎ ‎ها به آنتی‎ ‎بیوتیک‎ ‎های معمولی، مطالعه و بررسی خواص ضد باکتری نانوذرات نقره بسیار مورد توجه محققان قرار گرفته است ‎[1]‎ . نتایج پژوهش‎ ‎های انجام شده نشان می‎ ‎دهد که نانوذرات نقره می توانند مانع رشد باکتری های مختلف شوند‎[2] ‎ . بعلاوه مشخص شده است که نانوذرات اکسید نقره‎(Ag2O) ‎ خواص ضد باکتری بهتری نسبت به نانوذرات نقره‎(Ag) ‎ دارند‎[3] ‎ . با توجه به آنچه گفته شد، این پژوهش در پی یافتن روشی مناسب برای سنتز نانوذرات اکسید نقره است. مواد و روش ها: برای ساخت نانوذرات اکسید نقره از نیترات نقره، هیدروکسید سدیم‎(NaOH) ‎ و آمونیاک‎(NH3H2O) ‎ به عنوان مواد اولیه استفاده شد. هیدروکسید سدیم و آمونیاک با نسبت‎ ‎های مولی مناسب و تحت همزدن با یکدیگر مخلوط شدند. محلول بدست آمده در حمام روغن با دمای ‎50ºC قرار گرفت. سپس محلول نیترات نقره تحت همزدن به محلول قبلی افزوده شد. پس از پایان واکنش، رسوب سیاه رنگی‎ ‎جمع‎ ‎آوری، سانتریقیوژ و شستشو گردید. در گام نهایی، رسوب در آون خلا به مدت 6 ساعت خشک شد. پودر بدست آمده با استفاده از طیف پراش پرتو ایکس ‎(XRD)‎ و تصویر میکروسکوپ الکترونی FESEM مشخصه یابی گردید. بحث و نتیجه گیری: تفاوت روش همرسوبی معکوس با روش همرسوبی مستقیم در اضافه شدن نیترات نقره به صورت قطره قطره به محلول سود است. در روش همرسوبی معکوس، نیترات نقره به محیطی با pH بالاتر به صورت قطره قطره اضافه می شود، در نتیجه شرایط هسته زایی و رشد ذرات با روش همرسوبی مستقیم متفاوت است. نتایج بدست آمده نشان می دهند که در روش همرسوبی مستقیم، نرخ تولید و کیفیت نانوذرات سنتز شده پایین تر است.

Authors

علی الخیکانی

آزمایشگاه انرژی های تجدید پذیر، مغناطیس و نانوتکنولوژی، گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

هادی عربی

آزمایشگاه انرژی های تجدید پذیر، مغناطیس و نانوتکنولوژی، گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

شعبان رضا قربانی

آزمایشگاه انرژی های تجدید پذیر، مغناطیس و نانوتکنولوژی، گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران