ساخت پوشش های خودتمیزشونده پلیمری با استفاده از نانو ذرات سیلیکا

در این پژوهش به بیان ایجاد پوششی خودتمیز شونده بر روی فولاد ساده کربنی با استفاده از نانوذرات سیلیکا پرداخته شده است. ابتدا نانو ذرات سیلیکا را با استفاده از روش استوبر سنتز کرده ایم. قبل از اتمام سنتز جهت حصول خاصیت فوق آبگریزی، آن را با دی کلرودی متیل سیلان اصلاح می نماییم. پس از خشک نمودن نانو ذرات آن را بر روی یک ورق فولاد به همراه رزین پلی یورتان و رزین هیدروکسیل پلی دی متیل سایلوکسان در شرایط متفاوت با فیلم کش در ترکیب درصدهای مختلف پوشش دادیم. اندازه ذرات سیلیکا قبل و بعد از اصلاح سطح با دستگاه DLS نشان داد که با افزایش غلظت دی کلرودی متیل سیلان اندازه ذرات سیلیکا بیشتر می شود. نتایج حاصل از FTIR نشان می دهد که نانو ذرات سیلیکا با گروهای عاملی( SiCl(CH3)2‎ ) از دی کلرودی متیل سیلان اصلاح سطح شده اند. همچنین اندازه گیری زاویه تماس قطره آب با سطح پوشش نشان داد که با افزایش نانو ذرات بر روی سطح، آبگریزی پوشش بیشتر و زاویه غلتش کمتر شده است، این امر سبب بهبود مقاومت به خوردگی می شود که نتایج تست EIS این مورد را به خوبی تایید می کند.

Keywords:

فوق آبگریزی , نانوذرات سیلیکا , پلی یورتان , ترکیبات سیلانی.