حسین رحمان سرشت - استاد دانشگاه علامه طباطبائی - دانشکده مدیریت و حسابداری
عباس خدادادی - دانشجوی دکترای مدیریت استراتژیک - دانشگاه علامه طباطبائی تهران

گرایش جمعی سازمان ها به متنوه سازی، مخصوصا اکتساب از راه تملیک، این مطلب را به ذهن متبادر می سازد که گویی هیچ ملاحظه ای برای تصمیم گیری راهبردی از این دیدگاه وجود ندارد.آمار منتشر شده نشانگر افزایش شمار ایجاد شراکتهای راهبردی و رقابت شرکت ها در این موضوع است. به نظر می رسد برخی از عوامل در تدوین راهبردهای تنوع نقش اساسی داشته باشند. سه مقوله شامل عدم اطمینان محیطی،وضعیت و ریسک راهبردی به عنوان مولفه های اصلی در تدوین راهبرد متنوع سازی بررسی شده اند. سه عامل اصلی در تنوع یافتن فعالیت های آن است.عدم اطمینان محیطی از جمع بندی تئوری های هزینه مبادلات اقتصادی و وابستگی منابع استنتاج گردیده است. وضعیت راهبردی با مبنا قرار دادن آرایه جنرال الکتریک و منحنی عمر محصول ملاحظات مربوط به ویژگی های سازمان و بازار را در نظر می گیرد و نهایتاً ریسک راهبردی به میزان احتمال محقق نشدن اهداف اشاره دارد. در این مقاله با ارائه الگویی بر مبنای سه مولفه فوق، تلاش شده است تا موارد اصلی در انتخاب راهبرد متنوع سازی مد نظر قرار گیرد.

متنوع سازی فعالیت ها، عدم اطمینان، وضعیت راهبردی، ریسک راهبردی