بررسی تفکرات اسلامی در مدیریت هندسه قدرت و جنگ

تلاش در نگارش این مقاله آشنایی عموم جامعه با مفهوم هندسه قدرت در جمهوری اسلامی ایران با دو رویکرد تقریبا متضاد است. رویکرد نخست برگرفته از مبانی فقهی اندیشمندان اسلامی است که زیر ساخت های تیوریک و سیاست های اعلانی، اجرایی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران را صورت بندی می نماید و به دارالاسلام معروف و معتقد به مرزهای عقیدتی در جهان اسلام است. این نگرش تفسیری فراملی از امنیت و منطبق بر تفکر دارالاسلام از سیاست امنیتی کشور ارایه میدهد و امنیت ایران را مرتبط و پیوسته با امنیت جهان اسلام می داند و اهمیت آن به حدی است که از نظر صاحبان این اندیشه می توان بسیاری از هزینه های آن را از طریق جمهوری اسلامی ایران پرداخت نمود. رویکرد دوم با توجه به زمان و تجارب ملی و بین المللی و درک محدودیتها و تنگناهای فراروی نگرش نخست شکل گرفته و بازگشت به قلمرو ملی در دستورکار دولت مردان قرار دارد. این نگرش همسانی و قرابت بیشتری با حقوق بین الملل، عرف، منشور ملل متحد و قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل دارد. در این نگرش امنیت مردم، مبنای امنیت حکومت است و بدون امنیت مردم، امنیت نظام سیاسی و بقای آن ممکن نیست. در قسمتی دیگر از این مقاله به اصول پردازش نظرات ژیوپولتیکی آینده و به دست آوردن مبانی تصویرهای مطلوبتر و کاملتری از فرداها، به خصوص باز کردن تحولات پیش رو و ابعاد نوین آن من الجمله سناریو ها، برنامه ها، اقدامات امروز و نهایتا قوانین و رویه حاکم بر علوم ژیوپلتیک و ژیواستراتژی به عنوان بخشی از عناصر تشکیل دهنده هندسه قدرت می پردازد. در واقع مطالب این مقاله بیانگر لزوم تغییر در فرهنگ نهادینه سیاسی بعضی دولتها و ملتها ست. دیگر اینکه یکی از درس های این مقاله ایجاد زمینه ای برای مرتفع ساختن چالش های سیاسی کشور است.

Keywords:

انتولوژیک 1 , اپیستومولوژیک 2 , دترمینیزم 3 , ژیوپولتیک 4 , دارالاسلام