حمید علیزاده - دانشجوی ارشد فقه و حقوق جزا، دانشگاه دامغان
ایمان دارابی - وکیل پایه یک دادگستری و دانشجوی ارشد فقه و حقوق جزا، دانشگاه دامغان

مسیله ی بزهکاری جرم اسید پاشی در جامعه امروز، رواج فزایند های یافته است. معمولا به صورت انتقام از فرد رخ می دهد. این امر موجب ایجاد ترس، اثرات مخربی بر امنیت و آسایش عمومی جامعه دارد. افزایش آمارها در زبان عامه حاکی از عدم تناسب بین جرم و مجازات، خلا قانونی و همچنین به دلیل سهولت جرم ارتکابی در برآورده نشدن خواسته های فرد است. این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی با مطالعه کتابخانه ی صورت گرفته، به بررسی این پدیده در ماده واحده 1337 در پرتو قانون مجازات اسلامی 1392 که مجازات قصاص نفس را برای مرتکبین قتل عمدی لحاظ کرده، قسمت اول صدر ماده واحده را منسوخ کرده است؛ بنابراین درصورت یکه اسیدپاشی عمدی منتهی به فوت مجنی علیه گردد، مجازات قصاص نفس اجرا می گردد، لذا در جرم اسید پاشی مانند سایر جرایم علیه تمامیت جسمانی می توان قصاص را اجرا نمود و خاص بودن وسیله ارتکاب جرم مانعی در اجرای قصاص به وجود نمی آورد، اسید سلاح محسوب نمی شود لذا مشمول عنوان محاربه نیست. شروع به جرم اسید پاشی طبق ماده 122 ق.م.ا نسخ شده است. و همچنین اسید پاشی قابل تعویق و تعلیق نیست. افزایش میزان مجازات این جرم می تواند در کاهش ارتکاب جرم موثر باشد، وضع قوانینی در خصوص این جرم و احصا دقیق میزان مجازات با توجه به نتیجه حاصله می تواند موثر واقع شود.

جرم، اسیدپاشی، مجازات، قانون مجازات اسلامی 1392