جامعه شناسی در ادبیات فارسی

جامعه شناسی ادبیات یکی از پیچیده ترین، جدیدترین و میان رشته ای ترین رشته ها در علوم انسانی است و شاید به سبب همین پیچیدگی و میان رشته ای بودن است که کارهای مهم در این زمینه، در جهان انگشت شمار است. میان رشته ای بودن جامعه شناسی ادبیات، به این دلیل است که از یک طرف نقطه اوج علوم ادبی محسوب می شود و تمام علومی که مربوط به ادبیات می شود، حتی زبان شناسی را در بر می گیرد و از طرف دیگر، تمام دستاوردهای علوم ادبی و زبان شناسی را با دستاوردهای علوم اجتماعی و حتی علوم انسانی تلفیق می کند. هدف از انجام این مقاله پرداختن به مقوله جامعه شناسی در ادبیات فارسی هست که پس از توضیح و تبیین مفهوم ادبیات و جامعه شناسی در ادبیات به بررسی برخی آثار شاعران فارسی زبان از جمله، عطار نیشابوری، حافظ و سنایی از نظر جامعه شناسی پرداخته شد. نتیجه حاکی از این شد که: مهم اصالت جامعه شناسی ادبیات است که وظیفه اصلیاش، همان توصیف مناسبات جامعه و طرح روابط علت و معلولی است. باید پذیرفت که پیش از خلق یک اثر ادبی، جامعه وجود داشته و این نویسنده است که در بستر رویدادهای اجتماعی قرار می گیرد و می کود از زاویه دیدی خاص و چه بسا نو، مسایل را منعکس کند.

Keywords:

ادبیات , جامعه , شعر , نظم و نثر