مقایسه تاثیر روش های تدریس سنتی و سازنده گرایی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموان دختر، پایه ششم ابتدایی شهر بوکان براساس میزان توجه به سطوح حیطه ی روانی حرکتی بلوم در درس علوم تجربی

هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه تاثیر روش های آموزش مبتنی بر اصل سنتی و سازنده گرایی با توجه به سطوح روانی حرکتی بلوم بر یادگیری دانش آموزان سال ششم ابتدایی در درس علوم تجربی بود. تحقیق حاضر از نوع آزمایشی و طرح پس ازمون با گروه کنترل بود، جامعه ی مورد مطالعه ی این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم شهر بوکان که در سال 93-1392 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می داد و حجم نمونه 40 نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند، برای انتخاب نمونه ابتدا یک مدرسه انتخاب و در نهایت دو کلاس از دانش آموزان پایه ششم ابتدایی این مدرسه به عنوان نمونه پژوهش گزینش شدند. ابزار گردآوری داده ها، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته (باروش سنتی و سازنده گرایی) بود به منظور جمع آوری اطلاعات ابتدا پایایی و روایی آزمون یادگیری محاسبه شد، سپس براساس راهنمای آموزش درس علوم تجربی مبتنی بر اصول سنتی سازنده گرایی بر روی کلیه آزمودنی های نمونه اجرا شد، به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آژمون آماری T مستقل استفاده شد نتایج نشان داد که روش آموزش سازنده گرایی در مقایسه با روش آموزش سنتی با توجه به سطوح ورانی حرکتی بلوم در یادگیری مفاهیم علوم تجربی اثر بیشتری دارد.

Keywords:

روش آموزش سنتی , روش آزمایش سازنده گرایی یادگیری