بررسی مقایسه ای میزان هیجان خواهی در کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر مبتلا به نشانگان داون و اتیسم با کودکان عادی

مطالعات انجام شده روی افراد با عقب ماندگی ذهنی در حیطه شخصیت بسیار معدوداند و در خصوص صفت هیجان خواهی، بسیار معدودتر. رفتارها و واکنش های دو گروه کودکان مبتلا به نشانگان داون و اتیسم که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته اند، بر اساس نظریه زاکرمن قابل بررسی است چرا که هر دو گروه رفتارهای هیجان خواهانه و غیر هیجان خواهانه را همزمان بروز می دهند. نتایج نشان دادند که تعامل گروهها در سطح 0/0001 معنی دار بوده و میانگین نمره کلی هیجان خواهی گروه کودکان عادی از میانگین دو گروه کودکان مبتلا به نشانگان داون و کودکان اتیستیک، به طرز معنی داری بالاتر می باشد، اما تفاوت میانگین نمره کلی هیجان خواهی دو گروه کودکان مبتلا به نشانگان داون و اتیسم به سطح معنی داری نمی رسد.

Keywords:

عقب ماندگی ذهنی , نشانگان داون , اختلال اتیسم , هیجان خواهی