علیرضا غفاری مقدم - گروه حقوق عمومی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
نادر مختاری افراکتی - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان، ایران

بررسی چگونگی حل و فصل اختلافات بین دستگاه های اجرایی از موضوعاتی است که سابقه آن به پیش از انقلاب اسلامی باز می گردد. اینکه اختلافات بین این دستگاه ها از طریق محاکم قضایی زیر نظر قوه قضاییه که خارج از سلطه قوه قضاییه می باشند برای رفع این اختلافات اقدام نمایند، از موضوعاتی است که با بررسی و تحقیق در مورد آن، اهمیت موضوع بیشتر نمایان می گردد. بروز اختلافات بین دستگاه های وابسته به قوه مجریه با توجه به گستردگی آن در سیستم اداری کشور جمهوری اسلامی ایران امری محتمل و اجتناب ناپذیر است. بررسی این موضوع بیانگر وجود قوانین مختلف و پراکندگی فراوان در راه حل های مورد اجرا بوده است. که معمولا در آنها سعی شده است در جهت قضازدایی حرکت گردد. نظر غالب قوه قضاییه و قوه مجریه در سال های گذشته بر حل این قبیل اختلافات، خارج از قوه قضاییه و با ساز و کارهای داخلی قوه مجریه بوده است. با توجه به فرضیات این پژوهش به این نتیجه رسیده شد که شخصیت حقوقی دولت نقش بسزایی در حل اختلافات بین نهادهای دولتی داشته، دولت از طریق مصوبات هیات وزیران در حل و فصل اختلافات بین دستگاه های دولتی پرداخته است همچنین اصول (124) و (134) قانون اساسی و در اجرای مواد (8)، (9) و (10) آیین نامه چگونگی رفع اختلاف بین دستگاه های اجرایی از طریق ساز و کارهای داخل قوه مجریه می باشد.

اختلاف، نهاد دولتی، قانون اساسی، اختلاف دستگاه های دولتی، قوه مجریه