کاووس سلیمانی - عضو هییت علمی واحد جیرفت، دانشگاه آزاد اسلامی، جیرفت، ایران

بی گمان، جوامع بشری در هر شرایطی به همزیستی مسالمت آمیز با همنوعان خود نیازمند هستند. آنچه مسلم است تا امروز به دلیل اختلافات زیر بنایی و ریشه ای مختلفی از جمله در مسایل عقیدتی، فرهنگی و مذهبی و در عین حال تفاوت هایی که در معیارهای سنجش ارزش ها در حیطه های گوناگونی وجود داشته، یک توافق و تفاهم عمومی و جهان شمول استقرار نیافته است. وانگهی ، تمام انسان ها از هر قوم و قبیله، نژاد و مذهب،دین و عقیده اتفاق نظر دارند که یکی از محوری ترین اعمال فردی و اجتماعی، تربیت و هدایت درست کودکان برای آینده می باشد. اقدامی که شرط ضروری و انکار ناپذیر رشد و ترقی جامعه ی انسانی تلقی می شود. در قوانین جزایی تمامی کشورها اطفال از مسیولیت کیفری کاملا مبری هستند. چرا که آنان از آن چنان توانایی عقلی و قوه درک در تمیز برخوردار نیستند تا بتوانند درکی درست از مقوله جرم و مجازات داشته باشند. ولی با این حال طفل در مرحله ای از رشد عقلی که تمیز نامیده می شود، می تواند نیک و بد افعال خود را متوجه شود و این امر موجب می شود که طفل دارای مسیولیت کیفری از یک سن مشخص به بالا باشد. ولی این قدرت تمیز از چنین قوتی برخوردار نیست که طفل را مثل فرد بزرگسال از مسیولیت کیفری کامل و همانند برخوردار دانست. با این حال قانون سن بلوغ را برای پسر 15 سال تمام قمری و برای دختر 9 سال قمری می داند.

بزهکاری، اطفال، نوجوان، آیین دادرسی کیفری