تخصیص توان بهینه در مخابرات مشارکتی بر مبنای روش کدبرداری و ارسال مجدد

مخابرات مشارکتی، مفهوم شبکه رله ای اقتضایی و مفهوم سیستم MIMO را باهم ترکیب می کند تا شبکه ای را با چندگانگی فضایی بدون اضافه کردن آنتن ها به صورت فیزیکی ایجاد کند. ایده اساسی در مخابرات مشارکتی این است که همه کاربرها می توانند برای ارسال سیگنال به مقصد به طور مشارکتی به یکدیگر کمک کنند. اطلاعات هر کاربر نه تنها به وسیله خود کاربر، بلکه توسط کاربرهای دیگر نیز ارسال می شود، لذا اطلاعات دریافتی در مقصد قابل اعتمادتر است، چون با ایجاد چندگانگی، محوشدگی نیز کاهش می یابد. یکی از عوامل مهم در طراحی سیستم مخابرات مشارکتی، انتخاب رله مناسب و استفاده بهینه از منابع در دسترس گره ها از جمله توان، طیف و حتی ظرفیت های ارسال دیگر گره ها است. بدین منظور، در این مقاله، با استفاده از رابطه احتمال خطای سمبل سیستم، بر مبنای روش کدبرداری و ارسال مجدد، با مدولاسیون PSK و QAM بهترین جایگاه رله در این نوع شبکه ها بدست می آید. لذا یک مساله بهینه سازی توان مطرح می گردد که هدف، یافتن موقعیتی برای رله است که علاوه بر ارضای شرط کیفیت کانال که همان احتمال خطای سمبل در نظر گرفته شده، توان مصرفی حداقل گردد. بررسی های ما در این پژوهش نشان داد که موقعیت رله بهینه با تغییر توان افت مسیر تغییر، و به نوع مدولاسیون نیز وابسته است و با بزرگتر شدن منظومه سیگنال های مدولاسیون، نقطه بهینه به سمت مرکز میل پیدا می کند.

Keywords:

مخابرات مشارکتی , بهینه سازی توان , انتخاب رله , نرخ خطای سمبل , مدولاسیون