ردیابی ژنهای مسیول مقاومت سرمی و مننژیت نوزادان در جدایه های اشریشیاکولای بدست آمده از انسان و طیور پرورشی

برای بررسی تشابه میان جدایه های اشریشیاکولای بدست آمده از طیور گوشتی و انسان، حضور دو ژن (iss عامل افزایش مقاومت سرمی و ibeA عامل بروز مننژیت نوزادان) مهم بروز عوارض ناشی از این باکتری در میان 86 جدایه مورد بررسی قرار گرفت. بدین ترتیب که پس از کشت و خالص سازی باکتری اشریشیاکولای از نمونه های مختلف و تایید سویه ها، DNA تام باکتری ها استخراج شده و سپس با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و با کمک پرایمرهای اختصاصی عوامل حدت مورد نظر ردیابی شدند. بر اساس نتایج بدست آمده ژن iss تنها در دو مورد (20/2 یا 10%) از جدایه های UPEC انسانی و 4 (40/4 یا 10%) مورد از جدایه های مدفوعی طیور گوشتی سالم و در مجموع در 97/6% (86/6) جدایه های اشریشیا کولای حضور داشت. ژن حدت ibeA تنها در میان یک جدایه عفونت تنفسی طیور (10/1 یا 10%) و دو (40/2 یا 5%) جدایه مدفوعی طیور سالم و در مجموع 48/3% (86/3) جدایه های اشریشیاکولای ردیابی شد. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که جدایه های طیور اشریشیاکولای می توانند خطر بالقوه و قابل توجهی در بروز عفونت های انسانی این باکتری و بخصوص مننژیت نوزادان باشند.

Keywords:

اشریشیا کولای , عوامل حدت , PCR