اثر تاریخ کاشت بر تولید ماده خشک ژنوتیپهای مختلف بادام زمینی Arachis hypogaea L درمنطقه رودبار جنوب

تعیین تاریخ کاشت برای مناطق مختلف جهت استفاده از پتانسیل هر منطقه از اهمیت ویژه ای در برنامه ریزی و مدیریت های زراعی برخوردار است. جهت تعیین مناسب ترین ژنوتیپ و تاریخ کاشت بادام زمینی در اقلیم نیمه گرمسیری منطقه رودبار جنوب، آزمایشی بر مبنای کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی سال زراعی 1395-1394 اجرا گردید. تاریخ کاشت در چهار سطح: 10 اسفند ماه، 1 فروردین ماه، 20 فروردین ماه و 10 اردیبهشت ماه به عنوان فاکتور اصلی و نیز ارقام بادام زمینی به عنوان فاکتور فرعی و در چهار سطح: گلی، گرگانی، مصری و عراقی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد ماده خشک در مراحل رویشی، گلدهی، نیام دهی و برداشت تحت تاثیر تاریخ کشت اختلاف معنی داری (P<0.05) داشتند و اولین تاریخ کاشت (10 اسفند ماه) از نظر صفات مورد بررسی برتر بود. ژنوتیپ های مورد بررسی نیز از نظر صفات ذکر شده با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. نتایج مقایسه میانگین های مربوط به اثر متقابل تاریخ کاشت و ژنوتیپ نشان داد که بیشترین ماده خشک در مراحل رویشی، نیام دهی و برداشت (به ترتیب با 9/22، 3/145 و 6/284 گرم درتک بوته) در تاریخ کاشت اول (10 اسفند ماه) به ژنوتیپ گلی و کمترین میزان (به ترتیب با 4/5، 43 و 1/82 گرم درتک بوته) در تاریخ کاشت چهارم (10 اردیبهشت ماه) به ژنوتیپ عراقی اختصاص یافت. حداکثر ماده خشک مرحله گلدهی با میانگین 7/85 گرم درتک بوته در تاریخ کاشت 10 اسفند ماه مربوط به ژنوتیپ گلی و حداقل میزان با میانگین 4/28 گرم درتک بوته در تاریخ کاشت 10 اردیبهشت ماه متعلق به ژنوتیپ های گرگانی و عراقی به دست آمد. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد که تاریخ کاشت 10 اسفند ماه و ژنوتیپ گلی به ترتیب به عنوان بهترین تاریخ کاشت و رقم برای منطقه رودبار جنوب و مناطق آب و هوایی مشابه آن می تواند باشد.

Keywords:

ژنوتیپ , تاریخ کاشت , بادام زمینی , ماده خشک