بررسی میزان شیوع آلودگیهای انگلی در کبد و ریه دامهای کشتار شده در کشتارگاههای صنعتی استان مازندران در سال 1394

بسیاری از بیماریهای دامی جز بیماری های مشترک بین انسان و حیوان بوده و تشخیص قطعی آن ها در دام ها به وسیله کالبدگشایی و یا بازرسی پس از کشتار است. بهداشت کشتارگاه ها ارتباط مستقیمی با بهداشت و سلامتی جامعه دارد، بنابراین تعیین وضعیت این بیماری ها می تواند کمکی در جهت کنترل خسارات اقتصادی و بهداشتی ناشی از آن ها باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع انواع آلودگی های انگلی موجود در کبد و ریه دام های کشتار شده در کشتارگاه های صنعتی استان مازندران در سال 1394 است. مطالعه حاضر از نوع مقطعی است و از ابتدای فروردین ماه تا آخر اسفند ماه سال1394 به مدت یک سال انجام شد. در طی این مطالعه کبد، ریه دام های کشتاری در تمام کشتارگاه های صنعتی استان مازندران مورد ارزیابی ماکروسکوپی قرار گرفتند. بررسی کبدهای ضبط شده در کشتارگاه ها نشان داد، بیشترین شیوع مربوط به بیماری کیست هیداتیک بوده است که به ترتیب شیوع آن در کبد گاو و گوساله 5/2 درصد (حدود اطمینان 95%: 6/2-39/2)، در کبد گوسفند و بره 01/6 درصد (حدود اطمینان 95 %:09/6-93/5) و در کبد بز و بزغاله 2 درصد (حدود اطمینان 95%: 8/2-92/1) بود. در بررسی ریه های دام های کشتاری بیشترین ضایعات مربوط به آلودگی های انگلی کیست هیداتیک بود. شیوع کیست هیداتیک در ریه گاو و گوساله، گوسفند و بره و بز و بزغاله به ترتیب: 33/5 درصد (حدود اطمینان 95%: 49/5-16/5)، 65/14 درصد (حدود اطمینان 95%: 77/14-53/14) و 95/3 درصد (حدود اطمینان 95%: 05/4-84/3) بود. شیوع بیماری کیست هیداتیک در کبد و همچنین ریه گوسفند و بره، نسبت به گاو و گوساله و بز و بزغاله به طور معنی داری بیشتر است (05/0P<). بنا بر نتایج به دست آمده از این مطالعه، اقدامات لازم جهت مبارزه با این دسته از بیماری ها را بر خود واجب می دانیم، همچنین رسیدگی به وضعیت دام های کشتاری و بررسی دقیق آن ها حایز اهمیت است.

Keywords:

شیوع , کیست هیداتیک , کبد , ریه , مازندران